Η ρετσίνα είναι ένα κρασί λαϊκό με μεγάλη ιστορία και με καταβολές από την αρχαία Ελλάδα.
Ήδη από την αρχαία Ελλάδα είχαν διαπιστώσει την αλλοίωση που προκαλεί ο αέρας, στο κρασί που μπόρεσε να αντιμετωπιστεί οριστικά μονάχα στις αρχές του 20ου αιώνα όταν άρχισαν οι παραγωγοί να χρησιμοποιούν το θειάφι για την απολύμανση των βαρελιών πριν την χρήση τους και μοιραία στον μούστο και το κρασί που το ενσωμάτωναν καθώς το βαρέλι γέμιζε.
Μέχρι τότε οι παραγωγοί προσπαθούσαν να αποφύγουν την οξείδωση του μούστου και του κρασιού με αντίστοιχες μεθόδους όπως στην αρχαία Ελλάδα.
Η ποιοτική διαφορά που υπήρχε την εποχή εκείνη ανάμεσα στα κρασιά που συντηρούνταν σφραγισμένα ερμητικά και τα μη σφραγισμένα ήταν πολύ μεγάλη. Οι αμφορείς σφραγίζονταν με ένα κομμάτι ύφασμα που το σφήνωναν στον λαιμό του αμφορέα όπου κατόπιν έχυναν ρευστό το ρετσίνι, αφού το έλιωναν, ενώ όταν κρύωνε και γινόταν στερεό στεγανοποιούσε το περιεχόμενο.
Μοιραία το κρασί εμποτιζόταν από την μυρωδιά της ρετσίνας ενώ συχνά το ρετσίνι έσταζε και μέσα στο κρασί προσδινοντας την βαλσαμική μυρωδιά της ρετσίνας. Έτσι σιγά σιγά το άρωμα της ρετσίνας συνδυάστηκε με ποιοτικό προϊόν, και μπορούσε πλέον το κρασί να συντηρηθεί καλύτερα, να ταξιδέψει και να γίνει πιο εμπορικό προϊόν καθότι δεν αλλοιωνόταν τόσο γρήγορα.
Σήμερα οι ρετσίνες παράγονται με την ενσωμάτωση ρετσίνας στο μούστο κατά την διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης κρατώντας τον χαρακτήρα του κρασιού αυτού που καταναλωνόταν στην αρχαία Ελλάδα.
Οι φίλοι μας τουρίστες πρέπει να την απολαμβάνουν όχι σαν ένα κρασί που πίνουμε καθημερινά. Η ρετσίνα είναι ένα πολιτιστικό προϊόν που έχει ιστορία και μεγάλη παράδοση, που πρέπει να κρατήσει τον χαρακτήρα της, και οι Έλληνες θα πρέπει να είναι περήφανοι για την ύπαρξη αυτού του κρασιού όσο περήφανοι και για τους φιλοσόφους μας και όλους εκείνους για τους οποίους σήμερα αντιπροσωπεύουν την βάση του Δυτικού πολιτισμού.
Είναι ένα ιδιαίτερο κρασί που δεν θα πρέπει να κρίνεται με τα κριτήρια ενός σημερινού κρασιού. Κάθε γουλιά από δροσερή ρετσίνα ψιθυρίζει στο στόμα σου ιστορίες και παραδόσεις της Ελλάδας.
Σήμερα, αποτελεί ένα από τα πιο εμπορεύσιμα κρασιά, αφού η χαμηλή τιμή του, ευνοεί την αυξημένη κατανάλωση. Καταναλώνεται εύκολα, και συνοδεύει πολύ ευχάριστα πιάτα της Μεσογείου, όπως τα λαδερά, τα τηγανιτά, αλλά και ψάρια, και ακόμα καλύτερα σε ένα περιβάλλον κοντά στην θάλασσα!
Η ρετσίνα μπορεί να παραχθεί μόνο στην Ελλάδα, σε όλη τη χώρα, φέροντας την ένδειξη «Ονομασία κατά Παράδοση». Οι πιο γνωστές όμως περιοχές παραγωγής ρετσίνας, με το δικαίωμα αναγραφής τους στην ετικέτα του κρασιού, ανήκουν στη Στερεά Ελλάδα και είναι η Αττική (κυρίως η περιοχή Μεσόγεια), Βοιωτία, και η Εύβοια.
Δεν συνδέεται απαραίτητα με κάποια καθορισμένη γεωγραφική περιοχή της Ελλάδας μιας και πρόκειται για τύπο κρασιού, ενώ το όνομα της είναι κατοχυρωμένο από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Με αποφασιστικά βήματα τα τελευταία χρόνια η συστηματική προσπάθεια κάποιων οινοπαραγωγών πέτυχε την ολική επαναφορά της ρετσίνας στο ελληνικό οινικό προσκήνιο αλλά και την διεθνή αναγνώριση της.
Σας προσκαλούμε λοιπόν να ξεναγηθείτε στα οινοποιεία της κοινότητας του Gastronomy Tours που τα αναφέρουμε παρακάτω και να γνωρίσετε την ρετσίνα όχι σαν ένα φθηνό και υποδεέστερο κρασί , αλλά αντιθέτως σαν ένα προϊόν του πολιτισμού και της παράδοσής μας, όπως μία πληθώρα άλλων μοναδικών Ελληνικών προϊόντων.
Kechris winery
Liepouris winery
Evritika-kellaria
Nikolou winery
Georgas-family
Papagiannis winery: to-patitiri
Domaine-papagiannakos
Gaia wines nemea
