FOOD & TRAVEL LOG
Εκδρομές και Τοπική Γαστρονομία με την Μαρίλια Πιπέρογλου
ααα
Ο Βόλος, πρωτεύουσα της Μαγνησίας βρίσκεται στους πρόποδες του Πηλίου, του όρους των Κενταύρων σύμφωνα με τη μυθολογία. Πρόκειται για ένα βουνό παραδεισένιο το οποίο έχουν εξυμνήσει ακόμη και οι σύγχρονοι λογοτέχνες. Η περιοχή είναι προστατευόμενος βιότοπος του δικτύου Natura. Στην προστατευόμενη χλωρίδα περιλαμβάνονται τα είδη: Σιφονοστέγια η Συριακή, Κρόκος του Βελουχιού (Crocus veluchensis), κόκκινος κρίνος, Σιληνή η φαβάρια, τσάι του βουνού, Άνθεμις η Κρητική, Καμπανούλα η κυρτή (Campanula incurva), διγιτάλις η μεγανθής (Digitalis grandifora), κ.ά. Στην πανίδα περιλαμβάνονται: μυωτίδες, ρινόλοφοι, χελώνες μεσογειακές, πράσινες και κρασπεδωτές, τρανόσαυρες, βουνομυωξοί, πίννα η ευγενής, πιπιστρέλλοι, πεταλούδες, κ.α.
Στη γαστρονομία του Βόλου κυριαρχούν οι μεζέδες που συνοδεύουν το τσίπουρο και ανταγωνίζονται τα Ισπανικά «τάπας» σε ποικιλία και νοστιμιά. Τα κυριότερα μεζεδοπωλεία βρίσκουμε πάνω στο λιμάνι. Όπως και σε όλη τη Θεσσαλία, κάθε σερβίρισμα τσίπουρου συνοδεύεται και από διαφορετική ποικιλία μεζέδων.
Από τις περιηγήσεις μου να επισημάνω αρχικά τα θαλασσινά: τηγανητούς κολιτσιάνους (είδος θαλάσσιας ανεμώνης αλευρωμένης και τηγανισμένης), μπασκοουρές (ουρές πεσκανδρίτσας αλευρωμένες και τηγανισμένες), τις φούσκες (όστρακο που τρώγεται ωμό), γαύρος τηγανιτός που συνοδεύεται με ξίδι. Αν είστε τυχεροί μπορεί να βρείτε αχινούς (στην εποχή τους) και αχιβάδες. Τα κρεατικά έπονται με επόμενα σερβιρίσματα.
Το Πήλιο φιλοξενεί 24 χωριά. Όλα τα χωριά παρουσιάζουν γαστρονομικό και ιστορικό ενδιαφέρον καθώς και αρχιτεκτονική ομορφιά με τα αρχοντικά των εύπορων εμπόρων του 18ου αιώνα. Ξεκινώντας από το Βόλο με κατεύθυνση προς τα Χάνια απαντάμε την Πορταριά και τη Μακρυνίτσα που αξίζουν μια περιήγηση. Συνεχίζοντας ανατολικά απαντάμε τη Ζαγορά όπου και τα περίφημα μήλα αλλά και η βιβλιοθήκη, το Μούρεσι και τον Κισσό. Οι παραλίες Χορευτό, Άη Γιάννης, Νταμούχαρη, Παππά Νερό ξεχωρίζουν.
Η Τσαγκαράδα είναι ένα πανέμορφο καταπράσινο κεφαλοχώρι απλωμένο στις πλαγιές του βουνού με όμορφες πλατείες (Ταξιάρχης, Αγία Παρασκευή) και αιωνόβια πλατάνια. Ξεχωρίζουν οι παραλίες Μυλοπόταμος και Φακίστρα.
Αξίζει να περιηγηθείτε τα πέτρινα μονοπάτια του χωριού, τα λεγόμενα καλντερίμια. Φεύγοντας νότια προς Βόλο αξίζει να επισκεφθούμε τις Μηλιές, τη Βυζίτσα και τις Πινακάτες. Στις Μηλιές εκτός από το χωριό αξίζει να επισκεφθείτε τον τερματικό σταθμό του «Μουτζούρη» το τρενάκι που συνέδεε το χωριό με τον Βόλο. Η γραμμή αποτελεί όμορφο περίπατο την άνοιξη με θέα τον Παγασητικό.
Στη Βυζίτσα και τις Πινακάτες θα δείτε πολύ όμορφα αρχοντικά των πάλαι ποτέ εμπόρων πολλά από τα οποία σήμερα έχουν γίνει παραδοσιακοί ξενώνες. Με θέα τον Παγασητικό είναι ο Άγιος Λαυρέντης και ο Άγιος Γεώργιος, προσβάσιμα από την παραλιακή επαρχιακή οδό που συνδέει το Βόλο με τις Μηλιές.
Στη γαστρονομία του Πηλίου ξεχωρίζουν:
Τα τσιτσίραβλα (άγριο λαχανικό τουρσί) που σερβίρεται στην αρχή της τσιπουρο-κατάνυξης, τα άγρια σπαράγγια (βραστά ή σε ομελέτα), χόρτα τσιγαριαστά με αυγά και φυσικά τα άγρια μανιτάρια που είναι άφθονα στα καστανοδάση του Πηλίου (βασιλομανίταρα, κανθαρέλες, μανιτάρια του Καίσαρα, κλπ.).
Από τα κρεατικά:
Από τα κρεατικά: το σπεντζοφάι από την «σπέντζα» (καυτερή πιπεριά) και αποτελείται από τηγανητές πιπεριές, ντομάτα, μπαχαρικά και το παραδοσιακό Βολιώτικο λουκάνικο. Ακόμη το «μπουμπάρι» (έντερο προβατίνας γεμιστό με ψιλοκομμένη συκωταριά, ρύζι, κιμά, μπαχαρικά, κρεμμύδι και ρίγανη) ώστε να θυμίζει σπλήνα γεμιστή που απαντάται σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Ακόμη, τραχανάς με λουκάνικα, μοσχαράκι με κυδώνια και κάστανα, κόκορας κοκκινιστός με χυλοπίτες.
Άλλη μια σπεσιαλιτέ των χωριών του Πηλίου (π.χ. Μούρεσι) είναι οι κολοκυθοκορφάδες: τα άνθη από τα κολοκυθάκια που συλλέγονται νωρίς το πρωί και γεμίζονται με κιμά και ρύζι και αφού βράσουν σερβίρονται με αυγολέμονο. Να μην ξεχάσω να αναφέρω τις κορφές της φτέρης που σε ορισμένα χωριά γίνονται βραστές με λαδολέμονο αλλά και ως κεφτέδες.
Ακόμη, στις Πινακάτες και στη Βυζίτσα θα βρείτε «ριγανοκεφτέδες» από τη φρέσκια ρίγανη που μαζεύεται μόλις μπει η άνοιξη. Οι πίτες του Πηλίου είναι εκπληκτικές: κολοκυθόπιτα στο τέλος του καλοκαιριού, χορτόπιτες την άνοιξη με ό,τι άγρια χόρτα και μυρωδικά προσφέρει η φύση.
Τυριά:
Φέτα, κασέρι, μανούρι, κεφαλοτύρι, ανθότυρο, μυζήθρα, γαλοτύρι.
Κρασί:
Η βασική τοπική ποικιλία σταφυλιού είναι η φράουλα που δίνει κόκκινο κρασί.
Άλλα προϊόντα:
Μήλα Ζαγοράς, τα μοναδικά φιρίκια, κυδώνια, κάστανα, καρύδια, σύκα, μούρα, βατόμουρα, κλπ. Από τα φρούτα και τους ξηρούς καρπούς παράγονται εξαιρετικά γλυκά κουταλιού, ειδικά στους συνεταιρισμούς των χωριών του Πηλίου.
